Hoe meer ik kijk met de portemonnees van Chloe Autumn 2011, hoe meer ik vraag wie de Chloe -vrouw is. Ik vraag me ook af of Chloe’s accessoiresontwerpers het antwoord op die vraag begrijpen, of of ze in plaats daarvan hebben geselecteerd om te hopen dat ze iedereen een Chloe -vrouw kunnen laten voelen door een verzameling te produceren die een verenigende esthetiek schuwt ten gunste van het omringen van een groep concepten die schijnbaar niet gerelateerd zijn.
Als je van harde, damesachtige portemonnees in exotische materialen (of tassen met echte dierenkoppen) houdt, heeft Chloe een tas voor je. Als je al je jeugd op zoek bent naar de coachcontainerzakken van je moeder, nou, er zijn veel stijlen die er ook op lijken. Ben je een hippie die van kleurblokkering houdt en whipstitching? Je bent ook niet weggelaten. Tassen worden natuurlijk niet aangeboden als een collectie; Ze worden aangeboden als privé -stukken aan privévrouwen die waarschijnlijk niet kunnen schelen hoe de rest van de tassen in de collectie eruit ziet zolang ze de stukken die ze kopen, maar die ze kopen. Maar toch kan ik de perceptie niet schudden dat dit een verzameling is zonder een identiteit, en ik weet niet zeker hoe je daar precies over gaat.
Foto’s via Vogue.com.
